​​شهرها صرفا مجموعه‌ای از سازه‌ های بتنی و ساختمانها و معابر نیستند بلکه ریشه‌ های عمیقی در تاریخ، تمدن و بوم‌ شناسی یک ملت دارند. بهشهر (اشرف‌البلاد) در مقام یکی از مهمترین حوزه‌ های تمدنی و جغرافیایی مازندران ، مصداقی بارز از این مفهوم است. مستندات کاوشهای باستانی در غارهای نام‌ اشنای هوتو و کمربند همگان را به عمق تاریخ یعنی حدود ۱۲ هزار سال پیش میبرد و بهشهر زیبا را در زمره معدن طلای انسان‌ شناسی جهان قرار میدهد. این سابقه دیرین مسئولیت امروز ما را در قبال صیانت و معرفی این گنجینه چندوجهی دوچندان میسازد.

​بهشهر با مساحتی بالغ بر ۳۶۱۴ کیلومتر مربع گستره‌ای کم نظیر از تعامل ژرف میان طبیعت و تاریخ است. از شمال آغوش خود را به خلیج میانکاله و ساحل ماسه‌ای گسترانده و از جنوب در دامنه پرشکوه البرز آرام گرفته است. این موقعیت ممتاز مجموعه‌ای غنی از جاذبه‌ های بوم‌ گردی را پدید آورده است از جنگلهای انبوه و پارکهای جنگلی متعدد و رودخانه‌های پرآب و آبشار سنگ نو در عمق جنگلهای هیرکانی تا تالابهای مهمی چون میانکاله که بعنوان پناهگاه حیات وحش ، تالاب بین‌المللی و ذخیره‌ گاه زیست کره مامن گونه‌ های کمیابی نظیر فک خزر و تنها جنگل انار ترش دنیاست.

همچنین نباید از میراث گرانبهای جنگلهای هیرکانی با قدمت ۵۰ میلیون ساله که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند غافل شد ​اما شاکله هویتی بهشهر تنها در طبیعت نیست بلکه در تار و پود میراث صفوی تنیده شده است. مجموعه‌ های تاریخی باغ شاه (دیوانخانه)، باغ های هفتگانه اشرف البلاد ، کاخ صفی‌ اباد و عباس‌ اباد روایتگر شکوه اشرف‌البلاد زیبا در عصر شاه عباس اول هستند. مجموعه تاریخی عباس‌آباد با سد و دریاچه‌اش که خود در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده نمونه‌ای برجسته از نبوغ مهندسی و باغسازی ایرانی است. باغ شاه بهشهر نیز بعنوان هسته اصلی مجموعه باغهای اشرف که عمارت آن پس از سالها به همت مدیریت شهری و شورای اسلامی دوره ششم برای بازافرینی در قالب موزه و احیا و باززنده سازی ساختمان چیت‌سازی در حال خروج از کاربری اداری است نشان‌دهنده تعهد مدیریت شهری بهشتر به بازگرداندن این هویت تاریخی به بطن زندگی شهروندان و گردشگران است.

​در حوزه توسعه شهری و گردشگری شهرداری بهشهر با نگاهی دوراندیشانه توسعه زیرساختها را در دستور کار قرار داده است. طرح دریای یاقوت سرخ در مجاورت بندر امیرآباد و شبه جزیره میانکاله گامی بلند در جهت جذب گردشگر و ارائه امکانات تفریحی و ساحلی در زمینی به مساحت ۸.۵ هکتار است. همچنین پتانسیلهای اقتصادی در مجاورت بندر امیرآباد بعنوان بزرگترین بندر شمالی کشور و تنها بندر متصل به شبکه ریلی ایران فرصتی کم نظیر برای پیوند گردشگری تجاری و صنعتی با جاذبه‌ های طبیعی و تاریخی شهر فراهم آورده است.

​بهشهر نه تنها در تاریخ باستان و صفویه بلکه در تنوع فرهنگی نیز غنی است. همنشینی دیرینه اقوام و ادیان گوناگون از گرجیها و کردهای مرزبان گرفته تا طوایف افغان و کولیها و حضور ترک‌تباران و آذربایجانی بافت اجتماعی یگانه‌ای ساخته است. این تنوع در کنار آثاری چون گورستان تاریخی سفیدچاه با نقوش نمادین قبور نشان‌دهنده عمق و تنوع فرهنگی این سرزمین است.

​بهشهر امروز نیازمند یک بازتعریف ملی است شهریکه هم در ردیف میراث کهن جهانی جای میگیرد و هم با بناهایی چون ایستگاه تاریخی راه‌آهن بخشی از شاهکار سازه‌ای و ثبت جهانی ایران در یونسکو است.

در مدیریت شهری با اتکا به پشتوانه غنی تاریخی و جغرافیایی بهشهر ، توسعه گردشگری را نه یک گزینه بلکه یک ضرورت راهبردی میدانیم. این راهبرد بر محور توسعه پایدار و حفظ بافت کهن و بهره‌گیری از پتانسیلهای بوم‌گردی و در نهایت تقویت زیرساختهای حمل‌ونقل و اقامتی استوار است تا بهشهر به جایگاه شایسته خود بعنوان قطب تاریخی ، تمدنی و اقتصادی مازندران دست یابد.

باور عمیق ما در مدیریت شهری بر این اصل استوار است که گردشگری صرفا یک حوزه اقتصادی یا فرهنگی نیست بلکه اهرمی توانمند برای تقویت بنیانهای اجتماعی و روانی شهروندان است. توسعه هدفمند زیرساختهای گردشگری و معرفی شایسته گنجینه‌ های اشرف البلاد زیبا علاوه بر تزریق حیاتی تازه به چرخه اقتصاد محلی و ایجاد فرصتهای شغلی پایدار ، بطور مستقیم بر نشاط اجتماعی و سرمایه انسانی شهر تاثیر میگذارد. هر گردشگر سفیر تازه‌ایست که ارزش و هویت بهشهر را بازتاب میدهد و این بازتاب مثبت حس غرور و تعلق خاطر را در میان مردم عزیزمان تقویت میکند. احیای میراث تنها مرمت بناها نیست بلکه احیای روح جمعی جامعه‌ای است که می اموزد به تاریخ و میراث خود افتخار کند و از این مسیر به ارتقا تاب‌ آوری اجتماعی و پویایی فرهنگی دست یابد.

​​در این مسیر راهبردی نقش مردم شریف و عزیز بهشهر نقشی محوری و تعیین‌ کننده است. توسعه پایدار گردشگری تنها با مشارکت فعال و آگاهانه شهروندان و صیانت آنان از گنجینه های طبیعی و تاریخی میسر میگردد. معتقدیم که حسن میزبانی و فرهنگ غنی تعامل مردم بهشهر ، خود مهمترین جاذبه‌ ایست که باید صیانت شود. بهبود کیفیت زندگی ، افزایش سرانه فضای عمومی و ارتقا خدمات شهری نه تنها ضرورتی برای رفاه ساکنان است بلکه پیش‌ نیاز حیاتی برای ارائه تجربه‌ای ماندگار به بازدیدکنندگان میباشد. از این رو هر گامی که در جهت توسعه گردشگری برداشته میشود در نهایت باید به ارتقا کرامت و رفاه مردم نجیب بهشهر منتهی گردد چرا که آنها میراثداران اصلی این سرزمین کهن و ارزشمندترین دارایی ما در رسیدن به افقهای روشن توسعه هستند.